Mark Towill's jachtcharter op Tahiti

december 12, 2023 7 minuten

Mark Towill is de CEO van het 11th Hour Racing Team van The Ocean Race en tevens Sunsail-ambassadeur. Mark ging onlangs met zijn gezin op charter naar Tahiti en deelde zijn verhaal hier met ons. Lees meer voor hoogtepunten van bestemmingen, tips voor het meenemen van peuters op een charter en een fantastisch verhaal van een jachtracer die tijd doorbrengt met doen waar we allemaal het meest van houden.

Ik krijg vaak de vraag waarom mijn familie, opgegroeid op Hawaï, de neiging heeft om naar tropische bestemmingen te reizen. Wil je niet iets anders ervaren? De realiteit is dat, hoewel Hawaï en Frans-Polynesië op zoveel manieren met elkaar verbonden zijn (Tahitianen migreerden naar Hawaï terwijl ze meer dan 4.000 kilometer zeilden in zeilkano's waarbij ze de sterren, wind en golven gebruikten voor navigatie), ze nog steeds enorm verschillend zijn.

Geografisch gezien zijn de Genootschapseilanden in Frans-Polynesië veel ouder dan die op de Hawaiiaanse eilanden. Hun erosie heeft in de loop van de tijd omringende barrièreriffen gevormd die prachtige zandbanken creëren die diepblauw water beschermen, ideaal om te zeilen.

Deze reis was de eerste voor mijn groeiende gezin. Mijn vrouw Tahnee en ik verwelkomden onze zoon Jack in januari 2021 op de wereld, en als oceaanmensen konden we geen betere eerste reis bedenken. Frans-Polynesië staat al langer bovenaan onze bucketlist dan we ons kunnen herinneren, dus het was extra speciaal om de ervaring met Jack te kunnen delen. Bovendien kwamen onze dierbare vrienden Dave en Lauren, wiens zoon Zephyr even oud is als Jack, bij ons en dat was echt de kers op de taart.

Ik moet toegeven dat we behoorlijk zenuwachtig waren om twee peuters, die net hadden leren lopen en niet kunnen zwemmen, mee te nemen op een bareboat-charter van een week. Door de beperkte ruimte, het vele struikelgevaar en de diepblauwe oceaan waren we altijd alert. Terugkijkend ben ik best trots op hoe we met de situatie zijn omgegaan. We vonden snel een goede routine en zoals elk offshore-zeilteam hadden we een wachtsysteem om te zien wie er “aan” was om naar de kinderen te kijken. Een paar lessen die van cruciaal belang waren om de reis met peuters succesvol te maken, waren:

Het Sunsail-team heeft voordat we aankwamen peuternetten langs de reddingslijnen gemonteerd, wat absoluut essentieel was. Zorg ervoor dat u dit ruim voor aankomst aanvraagt.
We hebben onze eigen reiswiegjes en kinderstoelen met clip meegenomen. We hebben de reiswiegjes op de matrassen gezet (er was voldoende hoofdruimte) en de kinderstoelen op de tafel in de cabine. Dit maakte het slapen en eten gemakkelijk en efficiënt.
Binnenactiviteiten – we hebben veel boeken en spelletjes meegenomen die goed waren voor op reis. Geen puzzels of blokken… je hebt overal stukjes!
Timing is de sleutel. We hebben ons best gedaan om het varen van de ene bestemming naar de andere te timen volgens de slaapschema's van de kinderen. Het maakte het varen met de boot makkelijker en ze leken er ook van te genieten. Jack deed het langste dutje van zijn leven!
Kies bestemmingen met stranden. Het was enorm nuttig om de kinderen van de boot te krijgen en hun benen te kunnen strekken.

Dag 1: Tahitiaanse dansers en bloemenlei verwelkomden ons toen we uit het vliegtuig stapten in Raiatea. We werden onmiddellijk opgewacht door de vriendelijke Sunsail-vertegenwoordiger en naar de Sunsail/Moorings-basis gebracht, slechts een paar minuten verderop. Het gehele personeel van Sunsail was ongelooflijk gastvrij, vooral basismanager Sophie, die haar uiterste best deed om onze check-in-ervaring soepel en naadloos te laten verlopen. Terwijl Dave en ik met Sophie vertrouwd raakten met de boot, gingen Lauren en Tahnee naar de supermarkt en verzamelden onze proviand voor de week. Voordat we het wisten, waren we op weg naar Apu Bay. Slechts een korte reis over het grootste deel van de lagune tussen Raiatea en Tahaa, dit was een rustige en adembenemende reis toen we eindelijk konden genieten van de volledige schoonheid van Frans-Polynesië. Het kristalheldere water en de levendige riffen maken deze plek tot iets heel bijzonders. Apu Bay was niet anders. Het geluk was aan onze kant toen we een tafel konden bemachtigen in restaurant Ficas, een familiebedrijf dat een speciale zitplaats voor ons met onze peuters creëerde. Het traditionele imu-feest en de Tahitiaanse hula- en vuurdansen waren adembenemend en het feit dat het een familieaangelegenheid was, maakte het nog voortreffelijker. Op de bijboot terug naar onze Sunsail-boot keken we elkaar allemaal aan en wisten dat dit een heel bijzondere week ging worden.

Dag 2: We werden in de vroege ochtend wakker, net toen de zon opkwam, door het geschreeuw van onze peuters. Hoewel er tijdens een vakantie met kinderen geen sprake is van uitslapen, konden we elke ochtend naar de adembenemende zonsopgangen kijken terwijl we aan onze koffie dronken en ontbijt maakten voor de bende. We genoten van ons ontbijt met een prachtig uitzicht op Apu Bay terwijl een kleine bui erdoorheen trok en ons een regenboog gaf. Toen ging het voor anker terwijl we rond Tahaa zeilden. We zeilden langs alle kleine eilanden die grenzen aan Tahaa, een paradijs voor zeilers. We zeilden ongeveer twee uur en bereikten de Coral Gardens van Tahaa. Dit was een van onze favoriete plekken van de hele reis. Er komt een sterke stroming vanuit de oceaan door de koraaltuin, waardoor je op je gemak door het gebied kunt drijven en de overvloed aan vissen en koralen kunt observeren. Als je klaar bent, loop je het strand op en doe je het nog een keer, net als bij een stoeltjeslift! We genoten van een prachtige zonsondergang met Bora Bora in de verte en verwelkomden ons op onze reis de volgende dag.

Dag 3: De overtocht van Tahaa naar Bora Bora was een van de twee lange reizen van de reis, en de eerste in de open oceaan. We deden ons best om te vertrekken net toen de kinderen gingen slapen, in de hoop onze tijd onderweg terwijl ze een dutje deden te maximaliseren. Jack moet in hart en nieren een zeeman zijn, want hij deed zijn langste dutje ooit en leek zonder problemen te genieten van de bewegingen van de boot. We legden de 18 mijl af in 4 uur en genoten voordat we het wisten van het adembenemende uitzicht op Bora Bora. Bora Bora heeft onlangs het ankeren verboden in een poging de zeebodem te beschermen, dus zijn aanmeerballen vereist. Gelukkig zijn er meerdere aanlegvelden waardoor het vinden van een plekje met mooi uitzicht vrij eenvoudig is.

Dag 4: De rit rond Bora Bora was op zijn zachtst gezegd adembenemend. Alle foto's en films doen het zeker geen recht. We reisden van de westkant van het eiland rond de noordpunt naar de ankerplaats in de zuidoostelijke hoek, waarbij we onderweg alle bungalowresorts over het water passeerden. Veel delen van deze route zijn erg smal met ondiep koraal aan beide kanten, waardoor je scherp blijft! Hoewel de resorts erg indrukwekkend zijn, herinner ik me nog dat we allemaal spraken over hoe onze voorkeur uitging naar de Sunsail-catamaran om deze magische plek te verkennen. Nadat we ons op de ligplaats hadden gevestigd, verkenden we de zuidoostelijke hoek van de buitenste rifeilanden en werden we begroet door een plaatselijke Tahitiaanse vrouw die ons een schaal met vers fruit op een geweven kokosnootblad presenteerde. Deze vrouw sprak geen Engels en we hadden haar nog nooit eerder ontmoet. Ze wilde gewoon het verse fruit dat ze had met ons delen. We werden overweldigd door haar vrijgevigheid en medeleven. Ze is slechts één voorbeeld van de vele aardige, vriendelijke en gastvrije lokale Tahitiaanse bevolking die onze reis extra speciaal maakte.

Dag 5: Dit was de enige dag dat we de boot niet verplaatsten, en het was spectaculair. We genoten van elke minuut dat we in Bora Bora waren, met frequente uitstapjes naar prachtige witte zandstranden die behalve door een paar lokale bewoners onaangeroerd waren, en het verkennen van de woonboot die onlangs was gezonken een paar weken voordat we bij het ligplaatsveld aankwamen. De kinderen vonden het geweldig om rond te rennen in het zand en zandkastelen te bouwen. Dit waren waardevolle familiemomenten die ik nooit zal vergeten.

Dag 6: De ZO-passaatwinden waren 's nachts gevuld en we keken naar een tocht van 30 kilometer tegen de wind in naar Raiatea. We hebben opnieuw ons best gedaan om ons vertrek te timen met de ochtenddutjes van de kinderen. De toestand van de zee was echter aanzienlijk toegenomen ten opzichte van onze reis met de wind mee in lichte lucht een paar dagen eerder, en de hoek tegen de wind hielp ook zeker niet mee. Tot mijn verbazing waren de kinderen volkomen op hun gemak en liepen ze rond in de boot alsof we voor anker lagen. Ze leken te begrijpen hoe belangrijk het is om te allen tijde één hand voor de boot te houden, alsof deze van nature in hen is ingebakken. Trots papa-moment! We kwamen veilig aan in Raiatea en gingen voor anker bij het Fish and Blue restaurant, dat een geweldige sfeer had en een prachtig einde van de reis was. Kijken naar de zonsondergang boven Bora Bora met een passievruchtcocktail terwijl de kinderen in het zand speelden was gewoon perfect.

Dag 7: Gelukkig lag onze ankerplaats slechts een paar kilometer van de Sunsail/Moorings-basis, wat onze terugreis snel en gemakkelijk maakte. We werden opnieuw begroet door Sophie en haar team, die hun uiterste best deden om ons te helpen weer op de kade te komen en het afrekenproces soepel te doorlopen. De logistiek had niet eenvoudiger kunnen zijn met een taxibusje, waarin we alle zes en onze bagage konden passen, letterlijk achterin de boot arriveerde en ons naar het vliegveld vervoerde, dat slechts vijf minuten verderop lag. Toen het vliegtuig vertrok vanuit Raiatea, neerkeken op de Sunsail/Moorings-basis en onze boot identificeerden, en vervolgens uitkeken over Tahaa en Bora Bora waar we zojuist hadden verkend, keken we elkaar allemaal aan en zonder iets te zeggen, hadden we allemaal de hetzelfde gevoel: dit was de beste reis van ons leven, en we zouden zeker nog een keer terugkomen!

Auteur naam:
Dominique Wright